1. Kies op basis van de tiktolerantiezone
De tappen van huishoudelijke machines zijn gemarkeerd met de code van de tolerantiezone van de steekdiameter: H1, H2 en H3 geven respectievelijk de verschillende posities van de tolerantiezone aan, maar de tolerantiewaarde is hetzelfde. De tolerantiezonecode van handtappen is H4, de tolerantiewaarde, steek- en hoekfout zijn groter dan die van machinetappen, en het materiaal, de warmtebehandeling en het productieproces zijn niet zo goed als die van machinetappen.
H4 is mogelijk niet zoals vereist gemarkeerd. De tolerantiezones voor de interne draad die kunnen worden verwerkt door de tolerantiezone voor de tapsteek zijn als volgt: De code voor de tolerantiezone voor de tap is van toepassing op de tolerantiezones voor de interne draad H1 4H, 5H; H2 5G, 6H; H3 6G, 7H, 7G; H4 6H, 7H Sommige bedrijven gebruiken Geïmporteerde kranen worden door Duitse fabrikanten vaak gemarkeerd als ISO1 4H; ISO2 6H; ISO3 6G (de internationale norm ISO1-3 is gelijkwaardig aan de nationale norm H1-3), zodat de taptolerantiezonecode en de verwerkbare interne draadtolerantiezone beide gemarkeerd zijn.
De standaard voor draad kiezen Er zijn momenteel drie algemene standaarden voor veel voorkomende draden: metrisch, imperiaal en unified (ook bekend als Amerikaans). Het metrische systeem is een schroefdraad met een tandprofielhoek van 60 graden in millimeters.
2. Kies op basis van het type kraan
Wat wij vaak gebruiken zijn: rechte fluittappen, spiraalvormige fluittappen, spiraalpunttappen, extrusietappen, elk met zijn eigen voordelen.
Rechte fluitkranen hebben de sterkste veelzijdigheid, doorlopende of niet-doorgaande gaten, non-ferrometaal of ferrometaal kunnen worden verwerkt en de prijs is het goedkoopst. De relevantie is echter ook slecht, alles kan, niets is het beste. Het snijkegeldeel kan 2, 4 en 6 tanden hebben. De korte kegel wordt gebruikt voor niet-doorgaande gaten en de lange kegel wordt gebruikt voor doorlopende gaten. Zolang het onderste gat diep genoeg is, moet de snijkegel zo lang mogelijk zijn, zodat er meer tanden zijn die de snijbelasting delen en de levensduur langer is.
Spiraalvormige fluittappen zijn geschikter voor het verwerken van niet-doorgaande gaten en de spanen worden tijdens de verwerking naar achteren afgevoerd. Vanwege de spiraalhoek zal de werkelijke snijhoek van de kraan toenemen naarmate de spiraalhoek groter wordt. De ervaring leert ons: bij het bewerken van ferrometalen moet de spiraalhoek kleiner zijn, doorgaans rond de 30 graden, om de sterkte van de spiraaltanden te garanderen. Voor het verwerken van non-ferrometalen moet de spiraalhoek groter zijn (ongeveer 45 graden) en moet de snede scherper zijn.
De chip wordt naar voren afgevoerd wanneer de draad wordt verwerkt door de punttap. Het ontwerp van de kerngrootte is relatief groot, de sterkte is beter en het is bestand tegen grotere snijkrachten. Het effect van de verwerking van non-ferrometalen, roestvrij staal en ferrometalen is zeer goed, en de schroefpunttappen moeten bij voorkeur worden gebruikt voor doorlopende schroefdraden.
Extrusiekranen zijn meer geschikt voor het verwerken van non-ferrometalen. Anders dan het werkingsprincipe van de bovenstaande snijtappen, extrudeert het metaal om het te laten vervormen en interne schroefdraden te vormen. De geëxtrudeerde metaalvezel met binnendraad is continu, met een hoge trek- en schuifsterkte en een goede oppervlakteruwheid. De eisen aan het onderste gat van de extrusiekraan zijn echter hoger: te groot en de hoeveelheid basismetaal is klein, wat resulteert in interne schroefdraaddiameters die te groot zijn en de sterkte niet voldoende is. Als deze te klein is, kan het ingesloten en geëxtrudeerde metaal nergens heen, waardoor de kraan breekt.
Posttijd: 13 december 2021
